ks. Andrzej Dębski na niedzielę 14 grudnia
“Przygotujcie na pustyni drogę Pańską” (Iz 40,3)
Lektura Pisma św. przynosi nam olśnienie. Oto proroctwa spełniają się, nasz Bóg jest wiarygodny! Można zaufać Mu nie tylko w sprawie Chrystusa, ale we wszystkich sprawach, z którymi się do nas zwraca. Dotyczy to także Jego rad i wymagań.
Prorok Pański wzywa nas w Adwencie do przygotowania dla Chrystusa drogi. O pierwszych chrześcijanach mówiono, że są wyznawcami Drogi. Jezus jest naszą Drogą. A to oznacza, że wszystko, co dla Chrystusa czynimy, czynimy dzięki Niemu. Czyli – jest to łaska.
Z łaski stał się tegoroczny Adwent. To, że możemy go przeżywać, nie jest oczywistością. Trzeba się nim zachwycić. Trzeba się oczyścić. Tak jak post sprawia, że nasz umysł i ciało zaczynają inaczej funkcjonować, tak przygotowanie drogi dla Pana w naszych sercach i naszym życiu może się dokonać tylko poprzez rodzaj pustyni. Trzeba, abyśmy na pustynię poszli.
Czym jest pustynia? – Jest wycofaniem się z tego, co powszednie. Jest przygotowaniem samych siebie, rodzajem ogołocenia i sięgnięciem po najprostsze i najbardziej niezbędne środki: po Boże Słowo i modlitwę. Odkryciem, że to wystarcza. Pustynia jest po to, aby na nowo odkryć miłość i dar Boga. Uwierzyć – znów uwierzyć! – że tym, którzy Boga miłują, wszystko współdziała ku dobremu.
Profanacja Adwentu, z jaką przychodzi do nas świat, jest dla chrześcijan ogromnym wyzwaniem. Można mu sprostać, jeśli jest się świadomym, iż nic w życiu z Bogiem nie dzieje się nagle – lecz polega na rozwoju, wzroście, a zatem wymaga czasu. Cztery tygodnie przed Narodzeniem Pana to czas dany nam w marzeniu Boga, aby Jego Syn został godnie przyjęty.