Miszpatim – Szemot (Księga Wyjścia) 21:1- 24:18
Jest to fragment stanowiący 1/54 Pięcioksięgu Mojżesza czytanego w cyklu rocznym. Wymienionych jest w nim wiele „micwot”, czyli nakazów pozytywnych i negatywnych, dotyczących wielu dziedzin życia. Dotyczą one prawa karnego i cywilnego (rzeczowego), rodzinnego, wiele z nich to nakazy moralne i etyczne. Liczne, chociaż podane są w sposób prosty, współcześnie są rzadko stosowane np. 23:1
„Nie będziesz rozgłaszał fałszywych informacji i nie podasz ręki niesprawiedliwemu, by świadczyć na korzyść bezprawia (wiersz 23:5); jeśli zobaczysz, że osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie pozostawisz go, ale razem z nim przyjdziesz mu z pomocą”.
W czasach współczesnych nie stosuje się przepisów dotyczących niewolników (dzięki Ci Boże).
Ciekawa jest współczesna interpretacja wiersza 21:22
„Jeśliby mężczyźni w czasie bójki uderzyli kobietę brzemienną powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek innej szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na niego nałoży mąż tej kobiety i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych”.
Ten wiersz Księgi Wyjścia jest szeroko komentowany w tradycji rabinicznej w kontekście przyzwolenia na aborcję. Komentatorzy różnią się, co do okoliczności, w których dokonanie aborcji jest dopuszczane, a także czy ten czyn w ogóle jest dopuszczalny. Jak wiadomo, w judaizmie nie ma jedynej wykładni prawa, wielu rabinów może mieć różne poglądy w tej samej sprawie. W starożytnych komentarzach (Misznie) jest wyrażony pogląd: „jeśli kobieta ma poważne problemy podczas porodu (np. jest podejrzenie że sama nie przeżyje porodu) – jest dozwolonym by dla ochrony kobiety usunąć dziecko. Wielki autorytet Raszi, wyciąga stąd wniosek, że nienarodzone dziecko nie ma statusu „nefesz” [posiadania duszy], gdyż w przeciwnym razie aborcja byłaby uważana za morderstwo i zasługuje na najwyższą karę. Dziecko uzyskuje status „nefesz”, gdy jego główka lub większość ciałka już wydobyło się z łona. Ta opinia przeważa w późniejszych komentarzach. We współczesnych komentarzach, wobec rozwoju genetyki, pojawia się pytanie: czy embrion ma status „nefesz”? Pojawiają się komentarze: czy embrion, co, do którego są wszelkie dane, że uzyska status „nefesz” może być zniszczony? Autorytety rabiniczne podchodzą do tej sprawy bardzo ostrożnie, gdyż dotyczy ona najgłębszych poziomów etyki.
Obecnie większość komentarzy wyraża zdanie, że w okresie od czterdziestu dni do dwudziestu siedmiu tygodni, zarodek ma pewien status, lecz pozostaje wątpliwość co do przyszłości zarodka, nie mamy pewności że uzyska on wystarczającą witalność by przeżyć poród. Istotą kontrowersji jest wskazana w komentarzach granica czterdziestu dni, po których embrion nie ma statusu „nefesz”. Bez względu na ostateczne postępowanie kobiety w ciąży i jej lekarza, do tego problemu należy podchodzić bardzo poważnie. Nie powinno się postępować w oparciu o trywialne powody lub samego „życzenia dokonania tego zabiegu”.