1. Niedziela Adwentu
Można różnie patrzeć na życie, ale jedno jest pewne: Jak długo pozostajemy w ciele – jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana (2 Kor 5, 6). Żeby jednak tę pielgrzymkę uczynić możliwą do zniesienia, Bóg jako Ojciec pełen miłosierdzia, dokonuje rzeczy niezwykłej:A Słowo stało się ciałem i rozbiło namiot wśród nas (J 1, 14). I od tej pory pielgrzymujemy razem z Nim – ze Słowem Wcielonym, Jezusem.
Pielgrzymując razem z Nim. pielgrzymujemy karmiąc się wiarą i oczekiwaniem na spotkanie z Nim. To oczekiwanie dosyć często słabnie lub wręcz zanika, dlatego Jezus wzywa:Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan Wasz przyjdzie (Mt 24,42). Co więcej, zaskoczenie może być realne i dlatego Jezus wzywa: Bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 24, 44).
I dlatego św. Paweł wzywa do zmiany życia, do nawrócenia, bo w każdej chwili może przyjść w sposób widoczny Syn Człowieczy, Pan nasz, Jezus Chrystus: Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień i odrzućmy uczynki ciemności (Rz 13, 11-14).
A zatem próbujmy, usiłujmy!