Andrzej Dębski na niedzielę 11 stycznia
“Ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi” (Rz 8,14)
Napiszmy to zdanie inaczej: ci, których Duch Boży nie prowadzi, nie są dziećmi Bożymi. – Czy to prawda? Czy można być dzieckiem Bożym biernie, nie być prowadzonym? I co to w ogóle znaczy: być prowadzonym przez Duch Bożego?
Andrzej Dębski na niedzielę 4 stycznia
“Ujrzeliśmy chwałę Jego, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy” (J 1,14)
Nowy rok wcale nie jest taki nowy. Przenieśliśmy do niego wszystkie nie rozwiązane problemy, nieuleczone choroby i zranienia, wszelkie napięcia pomiędzy nami a innymi ludźmi. Nasze nadzieje i obawy, pragnienia i lęki – wszystko to nie zmieniło się tylko dlatego, że wymieniliśmy nasze kalendarze. Przede wszystkim jednak nie zmieniliśmy się my sami. Jesteśmy jak w chwili młodości – grzeszni i nieczujący bojaźni przed Bogiem.
ks. Andrzej Dębski na niedzielę 14 grudnia
“Przygotujcie na pustyni drogę Pańską” (Iz 40,3)
Lektura Pisma św. przynosi nam olśnienie. Oto proroctwa spełniają się, nasz Bóg jest wiarygodny! Można zaufać Mu nie tylko w sprawie Chrystusa, ale we wszystkich sprawach, z którymi się do nas zwraca. Dotyczy to także Jego rad i wymagań.
Prorok Pański wzywa nas w Adwencie do przygotowania dla Chrystusa drogi. O pierwszych chrześcijanach mówiono, że są wyznawcami Drogi. Jezus jest naszą Drogą. A to oznacza, że wszystko, co dla Chrystusa czynimy, czynimy dzięki Niemu. Czyli – jest to łaska.
Niedziela – 29 czerwca 2014
Będąc wolnym wobec wszystkich, oddałem się w niewolę wszystkim, abym jak najwięcej ludzi pozyskał. I stałem się dla Żydów jako Żyd, aby Żydów pozyskać; dla tych, którzy są pod zakonem, jakobym był pod zakonem, chociaż sam pod zakonem nie jestem, aby tych, którzy są pod zakonem, pozyskać. Dla tych, którzy są bez zakonu, jakobym był bez zakonu, chociaż nie jestem bez zakonu Bożego, lecz pod zakonem Chrystusowym, aby pozyskać tych, którzy są bez zakonu. Dla słabych stałem się słabym, aby słabych pozyskać; dla wszystkich stałem się wszystkim, żeby tak czy owak niektórych zbawić.
1 Kor 9,19-22
Paweł widzi przed sobą jeden cel służby. Chce pozyskać ludzi dla Chrystusa. Zwiastun Bożego Słowa nie może wymagać od ludzi, aby koniecznie się z nim we wszystkim zgadzali i postępowali zgodnie z jego wymogami. Musi on – we właściwym sensie tego słowa – pozyskać ludzi. Dlatego musi ich poznać i oprzeć się na tym, co jest w nich pozytywne. Nie jest to jedynie przebiegłość ani gra aktorska. Paweł rzeczywiście chciał pozyskać ludzi dla Ewangelii.
Niedziela – 22 czerwca 2014
Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie! Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej siły swojej. Niechaj słowa te, które Ja ci dziś nakazuję, będą w twoim sercu. Będziesz je wpajał w twoich synów i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. Przywiążesz je jako znak do swojej ręki i będą jako przepaska między twoimi oczyma.
5 Mż 6,4-8
Wyobraźmy sobie, że nie istnieje piekło, nie istnieje też żadna księga, w której Bóg notuje dobre i złe uczynki, nie ma niebiańskiej wagi, na której czyny są ważone. A teraz postawmy sobie pytanie: gdyby te rzeczy nie istniały, jakim byłbym człowiekiem? Czy wierzyłbym w Boga, czy nie?
Zesłanie Ducha Świętego
A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.
Dz 2,1-4
Jeden z najbardziej spektakularnych cudów Nowego Testamentu – szum z nieba, porywisty wiatr, płomienie ognia na głowach apostołów, mówienie nieznanymi wcześniej językami… Niesamowite wydarzenie, które naocznych świadków powinno wprawić w osłupienie i przekonać największych sceptyków, że Jezus był Mesjaszem. Niestety, nawet bycie naocznym świadkiem cudu nie musi oznaczać wiary w to, co się widzi. Przecież wszystko można racjonalnie wytłumaczyć… Zawsze można znaleźć rozwiązanie zagadki, bez odwoływania się do nadprzyrodzonych zdarzeń. A w tym przypadku sprawa była prosta – ludzie dziwnie się zachowują, mówią coś w niezrozumiałym językiem, to oczywiste – Młodym winem się upili…
6. Niedziela po Wielkanocy – Exaudi
Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.
Rz 8, 26
W miniony czwartek obchodziliśmy Święto Wniebowstąpienia naszego Pana Jezusa Chrystusa. Święto to, tak ważne w dziele zbawienia człowieka, przez wielu w ogóle nie zostało zauważone. A przecież z jednej strony jest to pamiątka wejścia Jezusa do nieba, do Ojca, a z drugiej jest to dzień ustanowienia sakramentu Chrztu Świętego, chrztu, który przyjmuje człowieka w poczet dzieci Bożych.
5. Niedziela po Wielkanocy – Rogate
Wierzyć mnie Panie ucz, modlić się ucz! Tymi słowy rozpoczyna się jedna z najpiękniejszych, ewangelickich pieśni o wierze i modlitwie. Modlitwa odgrywała i nadal odgrywa wielką rolę w życiu duchowym każdego człowieka. Modlitwa, to rozmowa człowieka z Bogiem, rozmowa, w której czujemy Jego obecność i bliskość.
4. Niedziela po Wielkanocy – Niedziela Cantate
I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. I śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka, mówiąc: Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów;
Obj 15,2-4
Chrześcijanie lubią odwoływać się do Bożej sprawiedliwości. Najczęściej kojarzy się ją ze srogością, osądzaniem czy nawet groźbą wiecznego potępienia. Co prawda lęk przed Bożymi karami wydaje się w obecnych czasach przygasać, niemniej wciąż stanowi jedno ze skuteczniejszych narzędzi „zachęcania” wiernych do posłuszeństwa. Jedną z ofiar metodologii wzbudzania lęku przed Bogiem, Sądem Ostatecznym, końcem świata i innymi niewyobrażalnie strasznymi wydarzeniami stała się Apokalipsa św. Jana. Księga, która miała nieść pocieszenie, nadzieję i pokój, niejednokrotnie w tradycji chrześcijańskiej stawała się źródłem mrożących krew w żyłach przepowiedni.
3. Niedziela po Wielkanocy – Jubilate
A Paweł, stanąwszy pośrodku Areopagu, rzekł: Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu. Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję.
Dz 17, 22-23
Dzisiejsza niedziela w kalendarzu liturgicznym naszego Kościoła nosi nazwę Jubilate – radujcie się. Radujcie się ze zmartwychwstania, radujcie się z Ewangelii o Jezusie Chrystusie! Oto spotykamy Apostoła Pawła stojącego na Areopagu, przemawiającego do Ateńczyków.