W październiku katolicy czczą Najświętszą Maryję Pannę, jako Królową Różańca. Jej święto zostało wyznaczone na 7 października.
Zwyczaj odmawiania różańca sięga XII wieku. Rozpowszechnili go dominikanie. Modlitwą różańcową wzywano pomocy Bożej, gdy Europa była zagrożona inwazją islamu. Gdy 7 października 1571 roku odniesiono zwycięstwo pod Lepanto papież Pius V ustanowił na ten dzień święto NMP Różańcowej, aby wyrazić wdzięczność za ocalenie chrześcijaństwa i zachęcić wiernych do gorliwości w tej właśnie modlitwie.
Różaniec to dla wielu trudna, ale bardzo owocna praktyka. Odmawiamy go różnie, i często napotykamy na wyjątkowe trudności – znaczy, że musi to być bardzo skuteczne. Pojawia się w średniowieczu, kiedy liturgia stała się światem zakonów, a wierni tylko słuchali, ponieważ przeszkodą we wspólnym odmawianiu była nieznajomość łaciny. Pascha uobecniana w Eucharystii rozprowadzana jest na wszystkie godziny dnia przez brewiarz, prosty lud nie miał możliwości włączenia się w tę modlitwę i niejako usychał z pragnienia. Pojawił się różaniec, który miał na celu zastąpić liturgiczne rozważanie Misterium Chrystusa, czyli brewiarz, tak aby wszyscy mogli je rozważać. Jest to forma modlitwy prostaczków, która wyrosła w Kościele, przybrała prostą i dostępną dla wszystkich formę.
Różaniec ma ścisły związek z Misterium Chrystusa.
Treść różańca i elementy modlitwy różańcowej możemy przybliżyć sobie według klucza klucza teologicznego:
Mała doksologia: Chwała Ojcu i Synowi… – mamy tu uwielbienie Trójcy Przenajświętszej. Praźródło objawienia i kres historii zbawczej. Zatem dzieło zbawienia jest dziełem całej Trójcy.
Modlitwa Pańska: Ojcze nasz… – modlitwa ewangeliczna, dana przez Pana. Streszczenie postaw modlitewnych człowieka przed Bogiem. Wzorzec modlitwy. Wskazuje na źródło zbawczego Planu – Ojciec… Wykonanie Planu przypisujemy – Chrystusowi. W Duchu Świętym – wszystko jest zanurzone.
Credo: Wierzę w Boga… – Skład Apostolski to skrót historii zbawienia. Synteza dziejów zbawczych.
Pozdrowienie Anielskie: Zdrowaś Maryjo… – ta modlitwa jest źródłem skuteczności różańca, ale i źródłem sprzeciwu i walk, bo tego boi się piekło. Człowiek w różańcu winien kontemplować. Układ Różańca i Misteria: radosne, bolesne, chwalebne, to Pascha. Samo wyobrażenie scen w obrazach ma pomóc w kontemplacji, zapatrzeniu i zasłuchaniu się w Boga przemawiającego przez czyny.
Przez wstawiennictwo Niepokalanego Serca Maryi, Królowej Różańca Świętego prośmy, abyśmy przyjęli i przejęli postawę, w której Bóg ma pełne upodobanie, postawę Maryi, która w ciszy i pokorze rozważa, co On czyni, aby spełniając Jego wolę mieć udział w tych wielkich dziełach.
Święty różaniec uczy nas widzenia całej rzeczywistości, bo w trzech częściach Różańca – radosnej, bolesnej i chwalebnej – rozważamy trzy fazy dziejów. A Jan Paweł II dołączył jeszcze jedną część – Tajemnice światła, w których rozważamy lata życia publicznego Chrystusa. Prawo paschalne – radość, ból i chwała, „prawo różańcowe”, jest wszędzie – w najmniejszym elemencie dziejów, i w makrokosmosie, i w syntezie całych dziejów. Mając ten klucz i takie kryterium możemy przeżywać swój los spokojnie i patrzeć na historię optymistycznie. Po prostu zawsze wiemy, z którego punktu teraz należy obserwować to, co się dzieje albo to, co przeżywamy. I że jedno jest ważne: nie wolno odrywać jednej części od drugiej, bo to jest całość. Tu wciąż działa Bóg. Uczmy się od Maryi takiego sposobu rozważania słowa Bożego i rozważania dziejów. Zawsze to musi być ten jeden kierunek – Bóg. Bóg działający wszędzie, we wszystkim.
Niepokalana Królowo Różańca Świętego, podtrzymuj w nas dobre decyzje. Wzmagaj pragnienia szlachetne i prawdziwe. Zachęcaj nas skutecznie do modlitwy, abyśmy tak jak Ty, z radością rozważali w sercu, ucząc się zwyciężać i ucząc innych prawdziwego zwycięstwa, największego, najpiękniejszego – zwycięstwa miłości.